Birhan Keskin'in "Taş Parçaları": Erkeklerin Stratejisi, Kadınların Empatisi, Hepimiz Birlikte Mi Zeki Oluyoruz?
Merhaba forumdaşlar!
Bugün, tam anlamıyla "neden bu kadar kafamız karıştı" dedirten bir konuya dalacağım: Birhan Keskin'in "Taş Parçaları" adlı kitabı! Kitap, bir yanda kadınların kendilerini bir şekilde yıkık dökük hissedebileceği, diğer yanda ise erkeklerin stratejik analizler yaparak çözüm peşinde koştuğu derinlikli bir evrende geçiyor. Ama ben de, bu kitabın dilinden, derinliğinden ve insanın içine işleyen o naif ruhundan birkaç kelimeyle sizlere bir bakış açısı sunmaya çalışacağım.
Hadi ama, hemencecik derin felsefelere dalmayalım, önce biraz eğlenceyle başlayalım!
Erkekler Çözüm Peşinde, Kadınlar Empatide: Bir Kendi Halinde Kitap Önerisi
Birhan Keskin'in kitabı, okumaya başlar başlamaz anladım ki, bir kadın yazarın elinden çıktığı her şey gibi, hem derin hem de duygusal! Ama hemen hemen her erkeğin baktığı açıyı bir kenara bırakın ve kitap karakterlerinin (ki bir nevi biziz!) nasıl çözüm odaklı düşündüğünü bir hayal edin. Şimdi de, bu çözüm peşindeki erkeklerin, her şeyi teknik bir şekilde değerlendiren bakış açılarından biraz sıyrılalım ve kadınların, ilişkilerin ve duyguların peşinden gittiği perspektife bakalım. Bu ikisi birleştiğinde ortaya bir "taş parçası" gibi sağlam ve bir o kadar da insanı etkileyen bir şey çıkıyor.
Şimdi, kitabı anlamak için önce erkek bakış açısını biraz eğlenceli şekilde tartışalım! Genelde erkeklerin hayatı kolaydır, değil mi? Kitaplarda, filmlerde, hatta bazen ilişkilerde... Erkekler çözüm peşindedir. "Buradaki sorun ne, çözüme nasıl ulaşabiliriz?" diye düşünürken, kadının "duygusal halini" anlamakta bazen zorlanabilirler. İşte Birhan Keskin'in kitabı, tam da bu noktada işin içine giriyor. Kitapta bir çözüm arayışı yok ama bir parça rahatlama var. Kitabın karakterleri çözüm aramak yerine, bir şeylerin kendiliğinden düzelmesini bekliyorlar.
Hani erkekler bazen, özellikle "işe gitmek" ve "sistemi düzeltmek" üzerine plan yaparken, duygusal ilişkilerde "tamam, ama sonuçta ne olacak" gibi sorular sorar ya, işte tam orada kitaba yönelip; "Bu taşlar birleştirilebilir mi, yoksa kırılmaya devam mı edecek?" diye sormamız gerekebilir.
Kadınlar: Bırakın, Taşlar Kendisini Birleştirir!
Kadın bakış açısına geçelim şimdi. Kadınlar genellikle duygusal dünyalarına daha derin dalarlar, hissettikleriyle hareket ederler ve her bir olayın özüne inmeye çalışırlar. Hatta bazen erkeklere, "Biraz hisset, ne hissediyorsun?" diyerek, onların analitik bakış açılarına derin duygusal bir yolculuk önerirler. Kitap, kadınların dünyasına girmeye çalışan ve bir şekilde duyguları dışarı vurmak isteyen karakterlere hayat verirken, erkeklerin çözüm önerilerine karşı da "biraz sabır" demeyi öneriyor.
Birhan Keskin’in üslubuyla kadın bakış açısı, çözüm bulmaya çalışmadan önce, önce anlamayı, duyguyu ve ilişkiyi kabul etmeyi içeriyor. Kadınlar, bir "taş"ın kırıklarını birleştirirken, aslında her parçasının taşıdığı o küçük hüzünleri, hayal kırıklıklarını ve sevinçleri anlamaya çalışıyorlar. Erkekler, mantıkla birleştirmeye çalışırken, kadınlar, kalpten birleştirmeye uğraşıyorlar. Keskin'in romanındaki karakterler, taşların birleşmesinden çok, her bir taşın kendi içindeki anlamı ve değerini fark etmeye çalışıyorlar. Duygusal bir derinlikten bahsediyoruz ama burada "tamam, taşları toparlayalım ve çözüm bulalım" yaklaşımından çok, "bırakın taşlar kendi yolunu bulsun" yaklaşımının hakim olduğu bir kitap var.
Sonuçta: Hepimiz Birlikte Daha Zeki Oluyoruz!
Buna şüphe yok! Kitabın en güzel yanlarından biri de, farklı bakış açılarını birbirine entegre edebilmek. Erkeklerin stratejik ve çözüm odaklı bakış açısı, kadınların empatik ve duygusal bakış açısıyla buluştuğunda, ortada sağlam bir "taş parçası" gibi duracak bir şey var. Bu kitap, taşları birleştirirken çözüm aramaktan çok, her bir parça üzerinde düşünmeyi ve anlamaya çalışmayı öneriyor. Hem erkeklerin “Ama çözüm nedir?” sorularını hem de kadınların “Neyi hissediyorsun, gerçekten ne hissettin?” sorularını anlamaya çalışarak ilerliyoruz.
Ne dersiniz, forumdaşlar? Erkekler, "Taşlar birleştirilmelidir!" derken, kadınlar "Bırakalım da taşlar kendisini bulsun" derken siz hangi taraftasınız? Ya da belki, ikisini de harmanlayıp “Bunlar hepimiz için taşlar, çözümler ve duygular!” diyorsunuzdur?
Sizlerin de bu konuda yorumlarını bekliyorum! Kitapta başka hangi karakterin bakış açısını daha fazla keşfetmek istersiniz?
Yorumlarınızı bekliyorum!
Merhaba forumdaşlar!
Bugün, tam anlamıyla "neden bu kadar kafamız karıştı" dedirten bir konuya dalacağım: Birhan Keskin'in "Taş Parçaları" adlı kitabı! Kitap, bir yanda kadınların kendilerini bir şekilde yıkık dökük hissedebileceği, diğer yanda ise erkeklerin stratejik analizler yaparak çözüm peşinde koştuğu derinlikli bir evrende geçiyor. Ama ben de, bu kitabın dilinden, derinliğinden ve insanın içine işleyen o naif ruhundan birkaç kelimeyle sizlere bir bakış açısı sunmaya çalışacağım.
Hadi ama, hemencecik derin felsefelere dalmayalım, önce biraz eğlenceyle başlayalım!
Erkekler Çözüm Peşinde, Kadınlar Empatide: Bir Kendi Halinde Kitap Önerisi
Birhan Keskin'in kitabı, okumaya başlar başlamaz anladım ki, bir kadın yazarın elinden çıktığı her şey gibi, hem derin hem de duygusal! Ama hemen hemen her erkeğin baktığı açıyı bir kenara bırakın ve kitap karakterlerinin (ki bir nevi biziz!) nasıl çözüm odaklı düşündüğünü bir hayal edin. Şimdi de, bu çözüm peşindeki erkeklerin, her şeyi teknik bir şekilde değerlendiren bakış açılarından biraz sıyrılalım ve kadınların, ilişkilerin ve duyguların peşinden gittiği perspektife bakalım. Bu ikisi birleştiğinde ortaya bir "taş parçası" gibi sağlam ve bir o kadar da insanı etkileyen bir şey çıkıyor.
Şimdi, kitabı anlamak için önce erkek bakış açısını biraz eğlenceli şekilde tartışalım! Genelde erkeklerin hayatı kolaydır, değil mi? Kitaplarda, filmlerde, hatta bazen ilişkilerde... Erkekler çözüm peşindedir. "Buradaki sorun ne, çözüme nasıl ulaşabiliriz?" diye düşünürken, kadının "duygusal halini" anlamakta bazen zorlanabilirler. İşte Birhan Keskin'in kitabı, tam da bu noktada işin içine giriyor. Kitapta bir çözüm arayışı yok ama bir parça rahatlama var. Kitabın karakterleri çözüm aramak yerine, bir şeylerin kendiliğinden düzelmesini bekliyorlar.
Hani erkekler bazen, özellikle "işe gitmek" ve "sistemi düzeltmek" üzerine plan yaparken, duygusal ilişkilerde "tamam, ama sonuçta ne olacak" gibi sorular sorar ya, işte tam orada kitaba yönelip; "Bu taşlar birleştirilebilir mi, yoksa kırılmaya devam mı edecek?" diye sormamız gerekebilir.
Kadınlar: Bırakın, Taşlar Kendisini Birleştirir!
Kadın bakış açısına geçelim şimdi. Kadınlar genellikle duygusal dünyalarına daha derin dalarlar, hissettikleriyle hareket ederler ve her bir olayın özüne inmeye çalışırlar. Hatta bazen erkeklere, "Biraz hisset, ne hissediyorsun?" diyerek, onların analitik bakış açılarına derin duygusal bir yolculuk önerirler. Kitap, kadınların dünyasına girmeye çalışan ve bir şekilde duyguları dışarı vurmak isteyen karakterlere hayat verirken, erkeklerin çözüm önerilerine karşı da "biraz sabır" demeyi öneriyor.
Birhan Keskin’in üslubuyla kadın bakış açısı, çözüm bulmaya çalışmadan önce, önce anlamayı, duyguyu ve ilişkiyi kabul etmeyi içeriyor. Kadınlar, bir "taş"ın kırıklarını birleştirirken, aslında her parçasının taşıdığı o küçük hüzünleri, hayal kırıklıklarını ve sevinçleri anlamaya çalışıyorlar. Erkekler, mantıkla birleştirmeye çalışırken, kadınlar, kalpten birleştirmeye uğraşıyorlar. Keskin'in romanındaki karakterler, taşların birleşmesinden çok, her bir taşın kendi içindeki anlamı ve değerini fark etmeye çalışıyorlar. Duygusal bir derinlikten bahsediyoruz ama burada "tamam, taşları toparlayalım ve çözüm bulalım" yaklaşımından çok, "bırakın taşlar kendi yolunu bulsun" yaklaşımının hakim olduğu bir kitap var.
Sonuçta: Hepimiz Birlikte Daha Zeki Oluyoruz!
Buna şüphe yok! Kitabın en güzel yanlarından biri de, farklı bakış açılarını birbirine entegre edebilmek. Erkeklerin stratejik ve çözüm odaklı bakış açısı, kadınların empatik ve duygusal bakış açısıyla buluştuğunda, ortada sağlam bir "taş parçası" gibi duracak bir şey var. Bu kitap, taşları birleştirirken çözüm aramaktan çok, her bir parça üzerinde düşünmeyi ve anlamaya çalışmayı öneriyor. Hem erkeklerin “Ama çözüm nedir?” sorularını hem de kadınların “Neyi hissediyorsun, gerçekten ne hissettin?” sorularını anlamaya çalışarak ilerliyoruz.
Ne dersiniz, forumdaşlar? Erkekler, "Taşlar birleştirilmelidir!" derken, kadınlar "Bırakalım da taşlar kendisini bulsun" derken siz hangi taraftasınız? Ya da belki, ikisini de harmanlayıp “Bunlar hepimiz için taşlar, çözümler ve duygular!” diyorsunuzdur?
Sizlerin de bu konuda yorumlarını bekliyorum! Kitapta başka hangi karakterin bakış açısını daha fazla keşfetmek istersiniz?
Yorumlarınızı bekliyorum!